Hier zorgde Sering voor een rijke oogst aan projecten en producties en voerde tegelijk een moeizame strijd voor structurele erkenning en ondersteuning van haar werkvorm. In 2006, elf jaar na de oprichting, werd de werkvorm erkend en onder de naam SAP verankerd in een nieuw kunstendecreet. De broodnodige structurele steun was een feit, de pioniersfunctie van Sering had haar vruchten afgeworpen.
Helaas, al snel werd duidelijk dat door de institutionalisering van de praktijk, de visie van Sering – het creatief proces inzetten om gemeenschappen te versterken en maatschappelijke veranderingen vorm te geven – meer en meer onder druk kwam te staan. In 2013 past Sering, door haar brede sectoroverschrijdende visie, niet langer in de landschapstekening van de SAP.
De vzw besluit verder te werken verder zonder structurele middelen. Samen met het brede netwerk dat ondertussen is ontstaan, zoekt Sering naar oplossingen voor de verzuchtingen uit de zorg- en welzijnssector in de snel veranderende maatschappij. Een eerste poging tot antwoord wordt gegeven in consortium met Free Clinic. Met projectsteun van het IWT ontwikkelt Sering ‘Hart aan ’t werk’, een project rond beleidsparticipatie voor mensen met een chronisch verslavingsprobleem.
Er wordt een peer-to-peer traject uitgewerkt en een co-creatie: ‘Papieren Jungle.’ Het brede publiek maakt kennis met het leven op straat, gezien door de ogen van daklozen. Na de voorstelling is er telkens een interactief luik dat gefaciliteerd wordt door de spelers zelf.
Vanuit deze positieve ervaringen en een groeiend inzicht in de potentie van het creatief proces als motor voor maatschappelijke verandering, groeide een sectoroverschrijdende denktank die uitmondde in de oprichting van vzw KUZO. Maatschappelijk kwetsbare mensen werken er samen met actoren uit onderwijs, zorg, welzijn, kunst en cultuur aan programma’s voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt.
Voor deze inclusieve aanpak kreeg Sering in 2018 de prijs Armoede Uitsluiten.